O Banku

Władze Banku

Zarząd Banku Spółdzielczego w Mielcu:

Józef Dąbrowski - Prezes Zarządu

Urszula Ciechońska - Wiceprezes Zarządu

Józefa Burghardt - Członek Zarządu

Dorota Bajor - Członek Zarządu

Rada Nadzorcza Banku Spółdzielczego w Mielcu

Stanisław Bik - Przewodniczący RN

Mieczysław Wiącek - Z-ca Przewodniczącego RN

Stanisław Stefanowicz - Sekretarz RN

Tadeusz Lasek - Członek RN

Tadeusz Dąbrowski - Członek RN

Maria Jamróz - Członek RN

Józef Świerczek - Członek RN

Barbara Piszczek - Członek RN

Marian Walski - Członek RN

Bank Spółdzielczy w Mielcu

jest zrzeszony w Banku Polskiej Spółdzielczości S.A., a jego terenem działania jest województwo podkarpackie oraz powiaty: dąbrowski i staszowski.

Historia Banku

Początki spółdzielczości bankowej na ziemi polskiej sięgają czasów zaborów. Na obszarze zaboru austriackiego w drugiej połowie XIX wieku alternatywą dla lichwiarzy kredytujących miejscową ludność stawały się społeczno – samopomocowe kasy gminne, które z czasem przeszły w kasy Stefczyka.

W latach 1900-1909 takie kasy powstały w Gawłuszowicach, Radomyślu Wielkim, Rzochowie, Padwi Narodowej, Borowej, Przecławiu, Książnicach, Wadowicach Górnych i Zgórsku.

20 kwietnia 1874 r. w rejestrze handlowym Sądu Okręgowego w Tarnowie wpisany został bank
o charakterze spółdzielczym pod nazwą „Towarzystwo Zaliczkowe w Mielcu” – Stowarzyszenie zarejestrowane z nieograniczona poręką. Podstawowym celem tego banku była pomoc kredytowa
i gromadzenie wkładów pieniężnych. 23 września 1922 r. Towarzystwo Zaliczkowe w Mielcu przyjęło nazwę „Bank Spółdzielczy w Mielcu”.

W pierwszych latach istnienia Towarzystwo Zaliczkowe obsługiwało jedynie mielecką strefę mieszkalno – kupiecką, dopiero z czasem przyjęto od kas gminnych obsługę ludności wiejskiej. Jakkolwiek
w pierwszym okresie istnienia Bank przeżywał trudne okresy, to jednak szybko stawał się bankiem najbardziej liczącym się w Mielcu.

W skład pierwszej dyrekcji Towarzystwa Zaliczkowego w Mielcu weszli:

-        ksiądz Józef Krutelski – proboszcz parafii mieleckiej jako dyrektor,

-        Andrzej Pawlikowski – aptekarz – jako zastępca dyrektora,

-        Hipolit Szanecki – sekretarz Rady Powiatowej – jako kasjer,

-        Józef Turczynowicz – jako zastępca kasjera,

-        Feliks Leyko – jako dyrektor kontroler,

-        Józef Szymański – jako zastępca dyrektora kontrolera.

Od 1919 r. z dużym powodzeniem przez okres 30 lat bankiem kierował, jako dyrektor, Franciszek Gerard Rink.

W trudnym okresie powojennym, charakteryzującym się szalejącą inflacją, następnie w ciężkich latach kryzysu ekonomicznego (1929-1933), czy wreszcie podczas II wojny światowej prężnie zarządzany Bank Spółdzielczy w Mielcu dobrze spełniał swoją funkcję usługową i pomocową na rzecz rolnictwa
i rzemiosła. Dyrektor Rink rychło dopracował się fachowej kadry pracowniczej, stanowiącej podstawę niezawodnego funkcjonowania banku będącego pod pełną kontrolą samorządu spółdzielczego.

            W 1924 r. Bank Spółdzielczy wchłonął już kasy kredytowe: Kasę Zaliczkową i Kasę Stefczyka. Lata 1924-1937 były okresem największej świetności od czasów powstania Banku Spółdzielczego. Wówczas to Bank stał się dużą instytucją kredytową cieszącą się zaufaniem zarówno przedsiębiorców jak i drobny ciułaczy. Lokowali w nich swoje oszczędności nie tylko mieszkańcy regionu mieleckiego (również w walutach obcych) lecz także spoza powiatu. Lokaty części gotówki w bankach Warszawy, Krakowa i Tarnowa pozwalały tutejszemu bankowi uzyskać wysokie oprocentowanie.

Bank posiadał też akcje kilku fabryk i przedsiębiorstw oraz inne papiery wartościowe, jak również był właścicielem wartościowych nieruchomości.

            W 1930 roku Bank posiadał ćwierć miliona środków własnych, które z roku na rok rosły, chociaż nie uniknął także pewnych strat na skutek spadku akcji fabryk.

Znaczny regres w rozwoju Banku nastąpił w 1938 roku głębokiego kryzysu ekonomicznego o zasięgu światowym.

            Największe osłabienie Banku przyniósł jednak wybuch II wojny światowej. Działalność bankowa była nastawiona głównie na przetrwanie okupacji i ochronę mienia.

            5 lutego 1942 r. w dzień targowy na Bank Spółdzielczy napadli partyzanci z oddziału „Jędrusiów” i zabrali blisko 147 tys. zł, tj. połowę kapitałów. Środki te przeznaczone zostały głównie na akcję odbicia i uwolnienia więźniów polskich przetrzymywanych przez okupantów niemieckich
w budynku mieleckiego Sądu przy ul. Kościuszki. Ten poważny uszczerbek gotówki w oczywisty sposób zaciążył negatywnie na działalności Banku. Napad partyzantów nałaził także dyrektora Rinka
i pracowników Banku na zarzuty niedopilnowania spraw bezpieczeństwa i współpracy z polskim podziemiem ze strony okupanta i krakowskich władz nadzorczych. Bank w czasie wojny nie poniósł szczęśliwie żadnych szkód w majątku trwałym, ocalały też księgi i archiwum. Natomiast dotkliwe zniszczenie wojenne wsi mieleckich spowodowało szczególnie zapotrzebowanie na pomoc kredytową Banku w pierwszych latach po wojnie.

            Dobra praca Zarządu, Rady Nadzorczej i pracowników wysunęła Bank w 1946 roku na pierwsze miejsce w województwie. Systematycznie wzrastała liczba członków, funduszy własnych Banku oraz kwoty udzielanych pożyczek i gromadzonych wkładów oszczędnościowych.

            W 1950 r. w ramach przeprowadzonej w kraju reformy bankowej Bank Spółdzielczy przekształcił się w Gminną Kasę Spółdzielczą (GKS) funkcjonującą przy drastycznym ograniczeniu organów społeczno – samorządowych.

            Dopiero w 1957 r. sytuacja ta uległa zmianie kiedy w październiku reaktywowano Związek Spółdzielni Oszczędnościowo – Pożyczkowych. W dniu 08.06.1958 r. Walne Zgromadzenie wprowadziło szereg demokratycznych zmian do Statutu Banku oraz zmianę nazwy z GKS na „Kasę Spółdzielczą”.

W tym trudnym okresie Bankiem kierował z dużym zaangażowaniem kierownik, a następnie dyrektor Adam Brożnowicz.

Od 1948 r. przez 40 lat pracowała w Banku Barbara Kowalik kierując w sposób profesjonalny działem księgowości.

Od 1966 r. przez 18 lat Bankiem kierował mgr Jerzy Surdej, pełniący funkcję dyrektora i członka Zarządu Banku.

            W związku z powołaniem do życia 1975 r. Banku Gospodarki Żywnościowej, jako banku państwowo – spółdzielczego, Bank mielecki z odzyskaną już nazwą „Bank Spółdzielczy” został podporządkowany BGŻ.

W 1984 r. funkcję dyrektora Banku powierzono dotychczasowemu zastępcy dyrektora mgr Andrzejowi Lesiowi.

            Lata 1975-1985 były okresem wzmożonego inwestowania na wsi mieleckiej oraz okresem dużego rozwoju specjalistycznych gospodarstw rolnych przy ogromnym udziale preferencyjnych i łatwo dostępnych kredytów bankowych.

Okres ten zaznaczył się również dużym postępem budownictwa mieszkaniowego finansowanego
w ogromnej mierze niskooprocentowanymi kredytami bankowymi.

Podążając za potrzebami gospodarki BS poszerzył znacznie zakres świadczonych usług, miedzy innymi o obsługę kasową budżetów gmin, prowadzenie rachunków rozliczeniowych podmiotów gospodarczych, sprzedaż nieruchomości rolnych z PFZ, działek budowlanych, ewidencję sprzedaży płodów rolnych dla celów emerytalnych rolników.

W latach 1975-1985 nastąpił tez dalszy wzrost liczby członków Banku Spółdzielczego.

            5 lipca 1989 r. Prezesem Zarządu Banku został mgr Józef Dąbrowski, pełniący tę funkcję do chwili obecnej. Funkcję Przewodniczącego Rady Nadzorczej w 1990 r. objął Kazimierz Pazdyk. Rok 1990 charakteryzował się głębokimi przemianami ustrojowymi i gospodarczymi. Był również rokiem przełomowym dla Banku Spółdzielczego w Mielcu.

BGŻ zaprzestał sprawowania funkcji naczelnego związku banków spółdzielczych. Drastyczny wzrost oprocentowania kredytów w 1990 r. oraz trudne warunki funkcjonowania podmiotów gospodarczych
i gospodarstw rolnych na wolnym rynku spowodowały znaczne trudności w spłacie zadłużeń kredytowych. Wysokie oprocentowanie lokat nie sprzyjało podejmowaniu inicjatyw gospodarczych. Pomimo wielu trudności i problemów z windykacją należności kredytowych oraz kolejnych rygorystycznych wymogów wprowadzonych wobec banków administracyjnie, w latach 90-tych XX wieku Bank Spółdzielczy ugruntował swoją znacząca pozycję na miejscowym rynku usług bankowych.

Od 1994 r. do chwili śmierci w 2019 r. funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej z ogromnym zaangażowaniem i poświęceniem pełnił Ś.P. Edward Guzy.

Bank Spółdzielczy w Mielcu poszerzył teren i zakres swojego działania, przejmując w 1999 r. Bank Spółdzielczy w Padwi Narodowej a w 2000 r. Bank Spółdzielczy w Borowej. Od 1996 r. Bank stał się akcjonariuszem Rzeszowskiego Banku Regionalnego. Działalność bankowa prowadzona jest
w siedzibie Banku w Mielcu, oraz w Oddziałach: Borowa, Czermin, Padew Narodowa, Tuszów Narodowy i  w Punkcie Kasowym w Gawłuszowicach.

W ostatnim okresie Bank przeprowadził znaczne remonty i modernizację własnych budynków, co stworzyło lepsze warunki obsługi klientów.

Dostosowując swoje działanie do trudnych wymogów prawnych i uwarunkowań gospodarczych
i ekonomicznych Bank Spółdzielczy w Mielcu pozostał wierny swojej długoletniej tradycji.

            Bank Spółdzielczy w Mielcu swoją stabilność finansową osiągnął dzięki połączeniu tradycji
z nowoczesnością. W swej działalności utrzymał i rozwijał spółdzielczy charakter  organizacji Banku, któremu miejscowa społeczność ufała od pokoleń, a jednocześnie wyposażała swoje placówki
w nowoczesny sprzęt i wprowadzał atrakcyjne produkty bankowe nie odbiegające od produktów banków komercyjnych. Biorąc pod uwagę bliskość i częsty kontakt Zarządu Banku z klientami, nasz Bank jest doskonale zorientowany w potrzebach i ich gustach, i w związku z tym przewyższa banki komercyjne elastycznością, szybkością i umiejętnością dostosowania się do zmieniających się uwarunkowań społecznych i ekonomicznych.

Galeria: